Nationaal Park

Bon dia allemaal,

Jullie hebben weer lang moeten wachten op een nieuw verhaal…maar hier is ie dan eindelijk.
Ik was gebleven bij de zondag…dat we naar het strand gingen. Lekker liggen bakken in de zon, totdat we honger kregen. We zijn maar weer eens naar de Taco Bell gereden voor de verandering. Mmm, dit blijft gewoon lekker.
Helaas was het weer snel maandag en moest er weer gewerkt worden. Gelukkig begin ik me steeds meer op mijn gemak te voelen op de afdeling. Echt heel leuk om tegen het hoofd te zeggen wat ze moet doen. Haha.
Dinsdag en woensdag waren onze laatste klinische lessen. Ook deze gingen erg goed, maar de opkomst was net zoals vrijdag wat minder.
Woensdag avond was het cocktailavond bij de bar (Pam Pam) hier. Alle cocktails 5 gulden, dus dat is geen geld. Ook werd er een demonstratie van body painting gegeven. Ik had alleen weinig behoefte om in mijn blote...daar te gaan staan.
Donderdag was het weer onze projectdag en hebben we weer ontzettend hard gewerkt, om alle enquetes die we teruggekregen hadden te verwerken.
Het lekkerste gevoel hier krijg ik als ik op vrijdag middag 3 uur het ziekenhuis uitloop. WEEKEND! Heerlijk. Sandra en ik zin hierna naar het reisbureau gereden en hebben een weekendje curacao geboekt. 27, 28,29 en 30 oktober gaan we al. We slapen daar bij de nicht van Sandra, die daar een huis heeft. Ook verblijft mijn nicht op dit moment op curacao, dus dat wordt gezellig. Als je in Nederland een weekendje weg gaat, ga je naar texel, of terschelling. Ik ga gewoon een weekendje curacao doen!
Vrijdagavond hadden we het plan om te gaan bowlen met zijn achten. Het was een soort personeels uitje, omdat er vier mensen meegingen, die co-schappen lopen in het ziekenhuis. Zij verblijven hier ook in Perle d’Or. We zouden een wedstrijd spelen, de zusters tegen de dokters. Hoe cliché. Helaas was de bowlingbaan dicht en moesten we iets anders bedenken. We zijn toen maar naar het casino gereden, wat hier erg groot is. Daarna hebben we nog een lekker wijntje gedronken op het terras bij de paddock. Hierna weer terug naar Perle gereden en daar nog een lekkere cocktail gedronken.
Zaterdag hadden we gereserveerd om te gaan surfen. We zouden dan 1 uur les krijgen en 1 uur vrij mogen surfen. Helaas kon dit niet doorgaan. Er was een orkaan bij venuzuela, die al de wind van het eiland aanzoog. Hierdoor was het bijna windstil op Aruba, en was het niet makkelijk om het zeil omhoog te krijgen. Intussen is het op Aruba weer wat meer gaan waaien, wat een goed teken is. De orkaan is nu te ver weg, om de wind aan te trekken.
Omdat het surfen niet doorging, zijn we naar het nationaal park, of te wel Parke Nacional Arikok, gereden. Dit is een natuurpark in het zuidoosten, wat rond de twee grootste bergen van Aruba ligt. De Arikok (188m) en de Jamanota (189m). We informeerde even bij een huisje, en die man vertelde ons dat we een route konden lopen van ongeveer een uur. We kwamen dan onder andere langs een cunucu huisje. Dit is een huisje waar de mensen vroeger in leefden. Dit was in het park nagebouwd. (zie foto’s)Uiteindelijk hebben we twee uur over de route gedaan. We zijn namelijk af en toe erg van het pad afgeweken. Eerst zag Janneke mooie cactussen en liep erheen. We hoorden haar toen super hard gillen en we gingen snel naar haar toe. Bleek ze bijna op een dooie geit gelopen te zijn. Wat stonk dat beest zeg. Toen we daar wat rond keken, zagen we allemaal botjes…en daar hebben we lol mee gehad.
Of een dode geit nog niet genoeg was, moest Sandra tegen een cactus oplopen. We moesten erg hard lachen, maar toen bleek het wel erg pijn te doen. Maar toch konden we het niet laten om even snel een foto te maken.
Na deze wandeling zijn we het park ingereden met de auto. Gelukkig geen klapband, al waren we daar soms wel bang voor. Hier hebben we allemaal leuke en mooie dingen gezien.
Als laatste zijn we naar de “Tunnel of love” gereden. Na een tocht van 20 minuten onder de grond, in een vochtige grot met kakkerlakken en vleermuizen, klimmend en klauterend, ben ik er nog steeds niet achter waar de naar tunnel of love vandaan komt.
Er werd ons gezegd de roze pijlen te volgen. Na ongeveer 20 minuten stond er een pijl recht omhoog. Hm...ik denk dat ik hiermee genoeg zeg.
’s Avonds zijn we lekker uit eten geweest. Dit was echt het lekkerste wat ik tot nu toe op Aruba heb gegeten. En ook nog eens heel goedkoop. Dat moeten we hebben.
Zondag zijn Sandra en ik bij het appartement gebleven en hebben we nog wat gedaan voor het project. Verder wat gemsnt, gezwommen en aan de bar gezeten.
Linda en Janneke waren wel naar het strand gegaan en hebben onderweg een super grote leguaan gezien. Ga ik een keer niet mee...

Maandag moesten we weer aan het werk. Vandaag hadden Sandra en ik onze eerste workshop gegeven. Hierin gingen we samen met de verpleegkundigen een opnamegesprek doen. Sandra speelde de patiënt. Er waren erg veel mensen, want aan de ene kant goed is. Maar aan de andere kant waren het er weer te veel, om het interactief te maken. Het is ook nooit goed. Maar we hebben al weer ideeën voor de volgende vijf.
Morgenavond krijgt de bowlingavond een herkansing. Ik ben benieuwd wie er gaat winnen. De zusters of de dokters? Wat denken jullie?

Tot snel lieve mensen!!!