Pechweek!

Hallo allemaal,

Weer een weekje voorbij, dus weer tijd voor een nieuw verhaal. Deze week was wel een beetje een pechweek. Maandag moesten we de ouders van Linda weer naar het vliegveld brengen. Hun vakantie zat er weer op. Afscheid nemen is altijd moeilijk, en ik moest natuurlijk weer een paar keer slikken.
Dinsdag en Woensdag kan ik vrij kort over zijn. Ik was ziek. Ziek is een groot woord, maar in ieder geval ik voelde me niet lekker. Ik was misselijk en had hoofdpijn. Ik miste iedereen thuis ontzettend en ik wilde graag naar huis. Gelukkig was iedereen heel lief voor me en belde iedereen me. Daar knapte ik echt van op.
Donderdag besloot ik maar weer aan het werk gaan, want het project lag weer te wachten op me. Maar de dag begon niet zo lekker. Het had de hele nacht geonweerd en geregend. Na heel de nacht niet geslapen te hebben (door het onweer), viel ik rond half 8 dan eindelijk lekker inslaap. Trrrrrrring...ging de wekker al weer om 8 uur. Lekker hoor. Het was intussen erg warm geworden op onze kamer, want de stroom was natuurlijk weer eens uitgevallen, waardoor de airco niet meer werkte. We hadden dus ook geen licht, dus ging de deur maar open. Toen we buiten kwamen zagen we dat half Aruba onder water stond. Het was nog erger dan de vorige keer. Rond Perle d’Or stond overal water. Het leek wel of we op een klein eilandje zaten. Ook in onze kamer had het wat gedrupt, wat natte voeten betekende. Buiten had iemand geprobeerd naar zijn werk te rijden, maar was in de greppel, die ze de dag van te voren hadden gegraven, vast komen te zitten. En hij zakte steeds verder weg. Een auto en 6 mensen moesten de auto uiteindelijk eruit trekken. Intussen waren we al erg laat en we wisten niet goed wat we er mee moesten doen. We besloten een gokje te wagen. We reden zo hard we konden door de plassen, zodat we zeker niet vast kwamen te zitten. Oke, we waren door de plassen heen, maar de motor was hierdoor afgeslagen. Gelukkig stopte we niet midden in een plas, maar op het droge. Maar daar stonden we dan. De auto startte niet meer. Gelukkig hadden we onze slippers bij, en konden we terug lopen naar Perle d’Or. We stonden echt tot aan onze knieën in het water. Niet erg lekker dus.
Eenmaal bij Perle d’Or terug gekomen, besloten we om maar thuis te gaan werken. Maar we kwamen er al snel achter dat je zonder stroom niet veel kunt met een laptop. Dat was dus ook niet handig. We hebben uiteindelijk een taxi gebeld, en die heeft ons naar het ziekenhuis gebracht. Lekker begin van de dag!
Rond een uur of één kreeg Linda een smsje van Jermaine (de barman) dat onze auto was weggesleept. We hadden de auto namelijk nog een beetje raar geparkeerd staan. Lichtelijk in paniek belde we hem op, en hij zei dat het een grapje was. Errug grappig Jermaine. Dat ging hem een cocktail kosten. Haha. Toch zat het ons niet lekker en we konden ons niet echt concentreren op het werk. Dus maar weer een taxi gebeld en naar huis, in de hoop dat de auto weer zou starten. Dit was helaas niet het geval. Wij maakte de motorkap open, maar aangezien wij vrouwen daar niet veel verstand van hebben, hadden we allang de moed laten zakken. Gelukkig kwamen er twee Nederlandse mannen aan, die ons hielpen. Heel de luchtfilter was vol water gelopen, en daardoor deed ie het niet meer. Dus heel die filter eruit, alles drooggemaakt en starten maar. We moesten wel een paar keer goed doorstarten, maar uiteindelijk deed ie het weer. De filter hebben we voor het raam in de zon laten drogen. De auto heeft verder twee dagen bij iemand voor het huis gestaan, omdat we niet meer door de plas terug durfden.
We hebben de rest van de middag maar wat gekaart, want we hadden toch geen stroom, dus konden we niets. Gelukkig gingen rond een uur of 4 de lampen weer aan.
Donderdag avond zou Remy komen, de vriend van Linda. Linda wist van niets, en Sandra en Janneke gingen hem van het vliegveld halen, met een smoes. Zij hadden opeens zo veel zin in een Mac Donalds ijsje, dus dat gingen ze even halen. Linda wist nog steeds van niets. Ik was samen met Linda en Francesca aan de bar gaan zitten, want het was Francesca’s laatste avond, dus hadden we een mooi excuus om Linda bezig te houden.
Remy tikte op Linda’s schouder...je had die ogen moeten zien. Was erg schattig. Haha. Het was dus echt een leuke verassing voor Linda.
Maar doordat Remy kwam, moest Janneke bij Sandra en mij op de kamer. Lekker, nog minder ruimte. Dus nu staan er drie bedden in, maar het is wel erg gezellig zo’n logeerpartij.
Vrijdag moest er nog even gewerkt worden. Gelukkig startte de auto nog steeds. Het ging best lekker op het werk. Om 11 uur had ik een patiëntenbespreking gehouden, en we begonnen al om vijf over 11. Echt een recordtijd. ’s Middags heb ik de nieuwe probleemlijsten ingevoerd. Er was eerst een probleemlijst, met alleen de problemen. Verpleegkundigen moesten dan uit de gegevens die ze hadden verzameld, problemen/diagnosen opstellen, waar bij die patiënt op gelet moet worden. Maar wij vonden dat wanneer je alleen een probleem opstelt, je eigenlijk nog niets kunt. Daarom hebben we ervoor gekozen, om de probleemlijst uit te breiden met doelen en interventies. Hierdoor kan een probleem makkelijker geëvalueerd worden en weet iedereen wat hij of zij moet doen om het probleem op te lossen.
En toen was het weer weekend!!! We reden ’s avonds naar de bioscoop om de Nederlandse film Zwartboek te gaan kijken. Bij de bioscoop aangekomen, bleek de film niet meer te draaien. Lekker handig dus. Toen hebben we maar wat gekaart bij Perle d’Or. En daarna lekker slapen.
Zaterdag hebben Sandra, Janneke en ik een echte meidendag gehouden. Omdat het toch al allemaal zo duur is, en omdat we toch bijna geen geld hebben, besloten we toch maar te gaan shoppen. Haha...vrouwen.
Maar we hebben erg veel lol gehad. We hadden lekker gegeten bij het pastechihouse. Hier kun je pastechi’s eten...duh. Dit zijn halvemaan vormige snacks. Ze zijn met deeg omhuld en er kan vanalles inzitten. Zo hebben ze met kip, tonijn, kaas, ham kaas, etc. Echt Arubaans. Maar Janneke wilde liever iets anders eten, dus bestelde ze maar een ijshoorntje. Een coni aloni, hè Janneke. Haha.
We hadden een heel leuk winkeltje gevonden, waar ze allemaal oosterse kleren verkochten. Tijd om wat foto’s te maken dus.
Moe na een erg geslaagde dag kwamen we weer terug bij Perle d’Or. We hebben daarna nog lekker bij de Pizzahut gegeten.
’s Avonds was er een feest bij Perle d’Or. Ze hadden het erg mooi aangekleed en er was goede muziek. Het was erg gezellig, maar aangezien we allemaal kapot waren van het shoppen, gingen we lekker rond kwart over 12 naar bed.
Zondag wilden we lekker naar Moomba Beach gaan om even lekker te relaxen. Eenmaal in de auto, bleek dat hij niet echt fijn meer reed. Oeps, we hadden een lekke band. Niks Moomba Beach dus. We waren zaterdag avond toen we naar de Pizzahut reden, in een gat in de weg gereden. Aangezien je ’s avonds op de weg bijna niets ziet, zagen we dus ook dat gat niet. Door alle regen, zijn sommige wegen gedeeltelijk verzakt. Niet echt handig dus. Maar goed, gelukkig kwamen Linda en Remy ons ophalen en konden we alsnog naar Moomba Beach. Daar zijn we maar tot een uur of 3 gebleven. Want we hadden gehoord dat om 4 uur Sinterklaas zou aankomen in de haven. Dus wij daarheen. Ik dacht dat Sinterklaas hier niet zo leefde, maar heel Aruba was uitgelopen, om de Goedheiligman en zijn pieten te zien. Bon bini Sinterklaas werd er geroepen. Er werden dezelfde liedjes gespeeld als in Nederland, maar dan in het Papiamento. Klinkt erg leuk. En zwarte pieten worden hier pietjes genoemd. Heel leuk. Toen we terug naar de auto wilde lopen, riep er een pietje naar me...Zuster Anniek!! Haha, dat was dus iemand uit het ziekenhuis. Ik dacht dat pieten allemaal echt waren. Hm, niet dus.
Toen we weer terug waren, hebben we nog even lekker aan het zwembad gelegen, om even af te koelen. Het was namelijk erg heet die dag. Na een lekker frietje en een frikandel zijn we lekker gaan douchen en hebben we de pyamaparty voortgezet. En toen was het weekend weer voorbij. Vanmorgen ging de wekker al weer heel vroeg. Omdat we geen auto hadden, bracht Remy ons weg. Dus erg bedankt Remy.

Nou dat was het wel weer voor deze keer. Erg lang verhaal deze keer. Maar zo hebben jullie een beetje een indruk van de pechweek. Maar goed. Alles komt altijd wel goed en daar heb ik dan ook alle vertrouwen in.
Vrijdag komt ons mam al naar Aruba, dus nog vier daagjes werken voor mij. Ik heb er heel veel zin in, en ik ga je allemaal leuke dingen laten zien mam!

Voor nu een hele dikke kus van mij via de site voor iedereen. En mam, jij krijgt hem vrijdag in het echt!!!

Tot snel! Anniek